panoszyć się

См. также в других словарях:

• panoszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, panoszyć sięszę się, panoszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wywyższając się, wynosząc się, próbować panować nad innymi, rządzić, kierować innymi, także przy użyciu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• panoszyć się — ndk VIb, panoszyć sięszę się, panoszyć sięszysz się, panoszyć sięnosz się, panoszyć sięszył się «wynosić się nad innych, chcieć panować, przewodzić; rządzić się» Zwycięzcy panoszyli się w mieście. W górach panoszyły się bandy rabusiów. przen.… …   Słownik języka polskiego

• rządzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawować władzę u siebie; rządzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miasta rządziły się samodzielnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} podporządkowywać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpanoszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozpanoszyć sięszę się, rozpanoszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć zachowywać się zuchwale, komenderować innymi bezprawnie, korzystając z sytuacji (np.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpanoszyć się — dk VIb, rozpanoszyć sięszę się, rozpanoszyć sięszysz się, rozpanoszyć sięnosz się, rozpanoszyć sięszył się «zacząć na dobre się panoszyć, rządzić się» Wojsko rozpanoszyło się w zdobytym mieście. przen. Myszy rozpanoszyły się w piwnicy …   Słownik języka polskiego

• rządzić — ndk VIa, rządzićdzę, rządzićdzisz, rządź, rządzićdził, rządzićdzony 1. «sprawować rządy, mieć władzę, panować nad kimś, nad czymś, władać, kierować kimś albo czymś; zarządzać, rozporządzać czymś» Rządzić mądrze, sprawnie, sprawiedliwie,… …   Słownik języka polskiego

• gęś — 1. Rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem «rozmawiać z kimś, nie rozumiejąc się nawzajem» 2. Rządzić się jak szara gęś «zachowywać się samowolnie, nie licząc się z nikim; panoszyć się, szarogęsić się»: Nie czyńże tego czasem – przestrzegał ją… …   Słownik frazeologiczny

• gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… …   Słownik języka polskiego